मुलांनो,
तुम्हाला माहिती आहे का कि काल आमच्या राक्षसपुरचा राक्षससुद्धा शाळेत गेला होता. खोटं नाही सांगत आहे. खरंच, अगदी देवाशप्पत.
कशाला म्हणून काय विचारताय ?
तुम्ही कशाला जाता शाळेत ?
बरोबर ! शिकून मोठ्ठ व्हायला. हो कि नाही.
आमच्या राक्षसरावांना म्हणे बाराखडी आणि अंकलिपी शिकायची होती.
तुम्हाला
वाटलं असेल एवढा मोठ्ठा धिप्पाड राक्षस शाळेत गेला म्हणजे शाळेचं दार
तोडाव लागलं असेल. छप्पर काढव लागलं असेल. पण नाही हा मुलांनो तसं काही
करावं लागलं नाही. ज्या दरवाजातून मुलं वर्गात गेली त्याच दरवाजातून
राक्षसरावही वर्गात गेले. आतमध्ये जाताना इतके वाकले कि चक्क 
आजोबा
झाले. वर्गात येवून उभं राहू गेले तर धाडदिशी छप्पर डोक्याला लागलं.
बाकावर बसले असते तर, बाकाचा पार भुगा झाला असता. म्हणून त्यांनी चक्क
जमिनीवरच बसकन मारली. ऐसपैस बसले.
आजोबा
झाले. वर्गात येवून उभं राहू गेले तर धाडदिशी छप्पर डोक्याला लागलं.
बाकावर बसले असते तर, बाकाचा पार भुगा झाला असता. म्हणून त्यांनी चक्क
जमिनीवरच बसकन मारली. ऐसपैस बसले.गुरुजी वर्गात आले. त्यांची आपली नेहमीची नाकासमोर पहायची आणि बेंचवर बसलेय मुलांवरून नजर फिरवायची सवय. सहाजिकच त्यांचं समोर बसलेल्या राक्षसरावांकडे लक्षच गेलं नाही. मग राक्षसरावांनीच गुरुजींना शिकविण्या विषयी विनंती केली आणि काय गंमत झाली पहा -
प्रेम कविता जेवढया छान लिहिता तेवढयाच बालकविताही.
ReplyDeleteप्रथमेश कौतुकाबद्दल आभार. जे लिहीन ते चांगलाच लिहीन या भूमिकेतनं कायम लिहित आलोय तरीही काही वेळा काही कविता मनासारख्या होत नाहीत.
ReplyDelete