Shivsena, BJP, Congress, NCP : बुडत्याला आधार

म्हणी कशा अस्तित्वात आल्या कुणास ठाऊक. पण आधुनिक म्हणी मात्र कशा  अस्तित्वात येत असतील हे माझं मलाच जाणवलं. लोकसभेला काँग्रेस फारच मोडीत निघाली. विधान सभेला हरियाणात तेच झालं. जसं  केंद्रात काँग्रेसला विरोधी पक्षनेतेपद राखता आलं नाही तसाच हरियानातही. महाराष्ट्रातही तेच झालं असतं. पण तुटलेल्या युतीनं त्यांना वाचवलं आणि म्हणुनच माझ्या मनात ' बुडत्याला आधार

शिवसेनेचा ' या म्हणीन जन्म घेतला.

उद्धव ठाकरे गेल्या महिन्याभरात ज्या रीतीचे निर्णय घेताहेत ते पहिला कि पुढच्या काही काळात ते शिवसेनेला कुठं नेऊन ठेवणार आहेत असा प्रश्न पडतो. स्वार्थापायी राज ठाकरे शिवसेनेतले काही शिलेदार घेऊन बाहेर पडले. आणि नऊ वर्षात स्वतःला कुठल्या कड्यावर आणुन ठेवलंय हे आपण सारे जण पहात आहोत. राज ठाकरेंवर हि अवस्था कुणी आणली नाही. त्यांचीच धोरणं त्यांच्या अंगाशी येताहेत. आणि उद्धव ठाकरेंची पावलंही त्याच दिशेने पडू लागली आहे. केवळ आडमुठेपणामुळे. त्यामुळेच प्रश्न पडतो कि काय होणार शिवसेनेचं ? 

अनेक जण म्हणतील कि काय फरक पडणार आहे ? काही फरक पडत नाही ? शिवसेना कालपण, आजपण उद्यापण. नारायण राणे गेले काय फरक पडला ? छगन भुजबळ गेले काय फरक पडला ? राज ठाकरे गेले काय फरक पडला ? पण हे सगळे गेले तेव्हा बाळासाहेब होते. आणि बाळासाहेबांची एक जादू होती. राजकारण हा त्यांचा पिंड होता. कोणत्या परिस्थितीत काय निर्णय घ्यायचे याची त्यांना जाण होती. त्यांच्यात काळाची पावलं ओळखण्याची ताकद होती, स्वतःच्या अंगावर येईल असा अहंकार त्यांना नव्हता. म्हणुनच आज बाळासाहेब असते तर त्यांनी युती तुटू दिली नसती. भाजपच्या निम्म्या जागांची मागणी मान्य केली असती. कारण बाळासाहेब खऱ्या अर्थानं ८० % समाजकारण आणि २० % राजकारण करत होते. आणि म्हणुनच त्यांनी स्वतःला राजकारणापासून दूर ठेवलं. नाही तर उद्धव ठाकरे,  मीच मुख्यमंत्री होणार म्हणुन गुढग्याला बाशिंग बांधुन बसले. 

झालं काय ! १५१ प्लसचं मिशन हाती घेतलं आणि केवळ ६३ जागांवर समाधान मानावं लागलं. 

होय मला माहिती शिवसेनेचे अनेक समर्थक म्हणतील, तिकडे फौज होती, इकडे एकटा वाघ होता इत्यादी इत्यादी.  

परंतु शिवसेना आणि भाजपा एकत्र लढले असते तर आज युतीला २२० च्या आसपास जागांवर विजय मिळवता आला असता. काँग्रेस राष्ट्रवादीला एकत्रितपणे अधिकाधिक ५० ते ५५ जागांवर विजय मिळाला असता. पण युती तोडल्यामुळे काय झालं काँग्रेस आणि राष्ट्रवादी बुडता बुडता वाचली. पण नाही उद्धव ठाकरेंचा अहंकार आणि फाजील आत्मविश्वास आड आला. युती तुटली. सगळेच स्वतंत्रपणे लढले आणि कॉंग्रेस - राष्ट्रवादी ८५ जागा मिळवून नका तोंडात पाणी जाऊनही वाचली. 

समजा शिवसेनेनं १३५ जागा घेऊन भाजपा १३५ आणि उरलेल्या १८ जागा मित्र पक्षांना दिल्या असत्या, ज्यांचे विजयी उमेदवार जास्त त्यांचा मुख्यमंत्री  असे ठ्र्वे असते तर काय झाले असते ! शिवसेना १०० जागांवर भाजपा ११० जागांवर आणि मित्र पक्षांना ८ ते १० जागा मिळाल्या असत्या. म्हणजेच आजच्या पेक्षा शिवसेनेचे ४० आमदार जास्त विजयी झाले असते. पण नाही महाराष्ट्रात आम्ही मोठे, आम्हाला जागा देणारे तुम्ही कोण उलट आम्ही देऊ तेवढ्याच जागा तुम्हाला घ्याव्या लागतील. असली काहीतरी तत्वशुन्य विधानं करून त्यांनी युतीचा आणि स्वतःच्या पक्षाचा खेळ खंडोबा करून टाकला. भरीस भर म्हणुन आपल्याच मित्र पक्षावर घणाघाती टीका करीत राहिले. भाजपा हा आमचा एक नंबरचा शत्रू आहे असं जाहीरपणे सांगु लागले. काय फळं मिळाली. भाजपानं १२३ जागांवर विजय मिळवला आणि शिवसेनेला केवळ ६३ जागांवर समाधान मानावं लागलं. भले भाजपाच्या १२३ मधले २२ विजयी उमेदवार आयात केलेले असतील पण शिवसेनेच्या ६३ मधले १३ विजयी उमेदवारही आयात केलेलेच आहेत. कसं नजरेआड करता येईल. कसली हि शोकांतिका !  

युती तुटायला शिवसेनाच कशी कारणीभूत आहे हे मी माझ्या  उद्धव ठाकरेंचं ढोंग या लेखात स्पष्ट केलं आहे. आजही सरकार स्थापन करताना उद्धव ठाकरेंनी जे काही चालवलेलं आहे ते शिवसेनेच्या हिताचं निश्चित नाही. 

 

' विनाश काले विपरीत बुद्धी ' म्हणतात ते यालाच.